konkandhara.com

विशेष लेख

हे पुरुषा, बरं झालं तुला मोठे स्तन नाहीत!

लेखीका : लक्ष्मी यादव समाजातील स्त्री-पुरुषांवरील दुहेरी निकष, शरीरावरून होणारी थट्टा आणि महिलांना सहन करावा लागणारा मानसिक त्रास यावर आधारित हा लेख तुम्हाला नवा दृष्टिकोन देईल. तुला असतेच जर मोठे स्तनतर तुलाही तुझ्या कपड्यांवरून दिसणाऱ्यास्तनांच्या आकाराची चर्चा करणाऱ्यातुझ्याच देशबांधवांची शरम वाटली असतीतुझ्या कपड्यातून त्यांनी तुझं शरीरआरपार नग्न करून पाहिलंहे ऐकून तुझ्या अंगावर घृणेचे शहारे उमटले असते तू असतास स्त्री तरतुझ्या स्तनांच्या अब्रूचं मोलतू कोण आहेस यावरून ठरवलं गेलं असतंवेश्येचे स्तन दिसले तरच किंमतमुस्लीमचे दिसले तर हराम आहेमातंग बाईचे तर आधीच बदनाम आहेनाचणारणीचे टंच हवेतबायकोचे इतर पुरुषाला दिसू नयेतमंत्र्यांसंत्र्याच्या पत्नीचे स्तन तर फारच मौल्यवानलोकांना दिसले तर मंत्र्याचीच अब्रु जाणारतुला तुझी बायको सांभाळता येत नसेलतर जीव दे असं लोक म्हणणारमग तुझ्या लक्षात आलं असतंपुरुषाच्या नजरेतील तुझं बाई म्हणूनचं मूल्य असतेच तुला मोठे स्तन पुरुषातर कुरवाळलं असतं त्यांना कित्येक पुरुषांनीतू घातलेल्या अंगभर कपड्यांमधूनसुद्धाधक्का दिला असता तुलाही गर्दीतकुणा अनोळखी पुरूषानंनेमका स्तनांना त्यांचा स्पर्श होईल असाआणि हसला असता तुझ्याकड पाहून तोअगदीच निर्विकार बेफिकीर तुलाही वाटली असती तुझ्या स्तनांची लाजउड्या मारताना चालतानात्याची टोकांनी बिचाऱ्या पुरुषांच्या नजरा चाळवू नये म्हणून तूही घातल्या असत्या पॅडेड ब्राखांदे तुटेपर्यंततूही धरला असतास स्वतःचा गळा आवळूनखाली वाकतानातूही प्रयत्न केले असतेस रात्रंदिनतुझे स्तन कुणा पुरुषाच्या नजरेस पडू नयेत यासाठीतुझ्या नितंबांच्या आकारानं तेसंकोचले जातातपुरुषांनी बनवलेली धर्म संस्कृती भ्रष्ट होऊ नयेम्हणूनम्हणून झाकत बसला असतास घोळदार कपड्यातस्वतःचं नॉर्मल शरीर तुझ्या स्तनांना सावरणारी ब्रापुरुष पाहतील या भीतीनंतू उन्हात सुकत घातली नसतीतुझ्या अंडरगारमेंटसारखी गल्लीत तुला एकट्याला पाहून आलं असतं कुणीतरी मागूनझडप घालून चुरगाळंलं असत तुझ्या स्तनांनाआणि पसार झालं असतं क्षणार्धातया धक्क्यातून तू कधीच सावरला नसतातुला ती गल्ली आणि तुझे दुखरे स्तन रोज आठवत राहिली असते तू ऊसाच्या फडात गवत काढत असतानातुझ्या स्तनांवर लक्ष ठेवून असणाऱ्याशेजारच्या बांधावरच्या एखाद्या दादानंसाधला असता डावतुला काही कळण्याआधीतुला ढेकळात लोळवूनतो बिनदिक्कतपणे निघूनही गेला असता तू रस्त्यावरून बायकोला घेऊन जातानाचार पुरुष जमले असतेहातात कॅमेरे घेऊनचारी बाजूंनी खेचले असते तुझे स्तनमन भरेेस्तोवर निदयीपणेतू जीव मुठीत धरून पळून गेला असतासपुन्हा कधीही त्या वाटेवर न येण्यासाठी आले असते बार वेश्यालयातमोठ्या स्तनांचे असंख्य शौकीनओरबाडलं असतं तुझ्या स्तनांना दारू पिण्याच्याकागदी नोटांच्या बदल्याततुझं माणूसपण मरताना पाहूनडोळे मारले असते त्यांनी आनंदानं चित्कारत रोज रात्री रस्त्याच्या कडेला दिव्याखालीतुझ्या वाढवलेल्या स्तनांचा आकार दाखवत तूही उभी असतासपुरुषांनी हातांनी चाचपून आकाराची खात्री करतमोजले असते तुझ्यासोबतच्या मैथुनाचे दाम कुणीतरी उरावर बसतं आहे म्हणूनतूही दचकून उठला असतास रेबेहिशेबी रात्री बेरात्रीतूही खाल्ल्या असत्या गोळ्याअन मारले असते खेटेडिप्रेशनच्या गोळ्यांसाठी डॉक्टरकडे तुलाही भीती वाटली असतीप्रत्येक गल्ली बोळाचीऊसाच्या फडाचीदेवळाचीपुरुषांचीतू जपत राहिला असतास स्वतःला सीता बनूनदेत राहिला असतास अग्निपरीक्षापुरुष मात्र नागवत राहिले असतेतुला भर दरबारातमग श्रीकृष्णाच्या साडीनेही वाचवली नसती तुझी आब्रुअशावेळी सगळेच पुरुष दुःशासन झाले असते! हे पुरुषा,एक गोष्ट नीट ऐकतू बाई झाला असतास किंवा तुला मोठे स्तन असतेतर तुझ्या स्तनांवर पुरुषांनीच झडप घातली असतीबाईनं नाही!बाईला कुणाचे स्तन किती मोठेकुण्या बाई पुरुषानं काय कपडे घातलेकी न घातलेयानं काहीही फरक पडत नाही! बरं झालं पुरुषा,तुला मोठे स्तन नाहीतहेही बरंच झालं पुरुषातू स्त्री म्हणून जन्मला नाहीस!वाचलास! पण आता तू एक गोष्ट करू शकतो का बघतुला बाईसारखे मोठे स्तन असते तरअसा विचार करूनबाईच्या मोठ्या स्तनाचे भोग समजून घे बाईला वाटू नये स्तनांचं ओझंबाई असल्याचा होऊ नये पश्चात्तापतुझ्या निर्मळ नजरेनंकरशील का आश्वस्त बाईलादेशील तुझी साथफक्त माणूस म्हणून?जमेल एवढं?जमव.तोवर मी चालत राहीनस्वतः निवडलेल्या वाटेवरूनएकटीच. बिनधास्त! लेखिका लिंग, लैंगिकता, संवाद, मानवी हक्क व महिलांचे हक्क या विषयांवर त्या कार्यरत आहेत.

हे पुरुषा, बरं झालं तुला मोठे स्तन नाहीत! Read More »

ऑनलाइन शिक्षणाचा भारतीय शिक्षण व्यवस्थेत प्रभाव

लेखक – प्रा.संतोष किरण माने गेल्या काही वर्षांत ऑनलाइन शिक्षणाची वाढ अत्यंत वेगाने झाली आहे. कोविड-१९ महामारीने शाळा-महाविद्यालय बंद झाल्यामुळे विद्यार्थ्यांना घरबसल्या शिक्षण घेण्याची गरज भासली. डिजिटल शिक्षणाने पारंपरिक शिक्षणाची सीमारेषा ओलांडली आणि दूरदराजच्या भागातील विद्यार्थ्यांनाही दर्जेदार शिक्षण मिळण्याची संधी निर्माण केली. आता ई-लर्निंग, व्हिडिओ लेक्चर, वेबिनार आणि अॅप्सद्वारे शिकणे ही सामान्य प्रक्रिया बनली आहे. ऑनलाइन शिक्षणाच्या भारतातील वाढीमागे अनेक घटक आहेत. ऑनलाइन शिक्षणाने शिक्षणात समावेश, डिजिटल साक्षरता आणि तंत्रज्ञानाच्या वापरास चालना दिली आहे. त्यामुळे विद्यार्थ्यांचा आत्मविश्वास वाढला असून शिक्षणाचे स्वरूप अधिक गतिशील झाले आहे. सकारात्मक बाजू: नकारात्मक बाजू: ऑनलाइन शिक्षण ही भारतीय शिक्षण व्यवस्थेत भविष्याची दिशा ठरत आहे. ग्रामीण भागातील विद्यार्थ्यांसाठी तंत्रज्ञानाच्या प्रवेशाची सोय करणे, शिक्षकांना प्रशिक्षण देणे आणि मिश्रित शिक्षण पद्धती अंगिकारणे ही पुढील महत्त्वाची पावले आहेत. योग्य नियोजनासह हे शिक्षण सर्वसमावेशक, गुणवत्तापूर्ण आणि टिकाऊ ठरू शकते.

ऑनलाइन शिक्षणाचा भारतीय शिक्षण व्यवस्थेत प्रभाव Read More »

पावसातलं गाव – आठवणींच्या ओल्या छटा

लेखक – नीलिमा सरपोतदार, मंडणगड पाऊस आला की मनात दडलेली गावीची आठवण नकळत जागी होते. अंगणातले चिखलाचे डबके, ओल्या मातीतून दरवळणारा सुगंध आणि विहिरीतून भरलेला ओसंडता पाणी – हे सगळं एकत्र आलं की मनाला अपरंपार समाधान लाभतं. पावसातलं गाव हे केवळ निसर्गचित्र नाही, तर बालपणाचा श्वास आहे. मला अजूनही आठवतं, पहिल्या पावसाच्या सरी अंगणावर कोसळल्या की सगळं गाव आनंदून जायचं. लहान मुलं डबक्यांत उड्या मारायची, शेतकरी पेरणीसाठी बैलजोडी तयार करायचे, आणि स्त्रिया अंगणात रांगोळ्या काढून पावसाला स्वागत करायच्या. घराच्या छपरावरून टपटपणारे पाणी ही एक वेगळीच गाणी म्हणायचं. त्यात एक सुर होता, एक ताल होता – जणू आकाशच आपल्याशी बोलतंय असं वाटायचं. गावच्या रस्त्यावरून चालताना चिखल शूजला चिकटून राहायचा, पण त्यातही एक वेगळीच गोडी होती. खेड्यातल्या मातीला ओलावा आला की तिचा दरवळ सर्वांगातून भरून टाकतो. हा वास शहरातल्या सिमेंटच्या जंगलात कधीच मिळत नाही. पावसाळ्यात गाव म्हणजे एका रंगपंचमीसारखं भासतं – हिरवं मळभ, निळं आभाळ, लाल माती, पांढऱ्या धुक्याची शाल, आणि डोंगरातून वाहणाऱ्या झऱ्यांची चांदी. आमच्या घराशेजारी एक जुना आंब्याचा झाड होता. पावसात त्याची पानं आणखी हिरवीगार दिसायची. त्यावरून टिप टिप पडणाऱ्या थेंबांमध्ये लहानपणी आम्ही स्पर्धा करायचो – कोण जास्त थेंब हातात पकडतो ते पाहण्यासाठी. आई मात्र अंगणातली शेवाळं काढत, नाहीतर कोणी घसरून पडेल म्हणून ओरडायची. संध्याकाळी, जेव्हा वीज जायची, तेव्हा कंदिलाच्या प्रकाशात बसून आजोबा गोष्टी सांगायचे. बाहेर पावसाचं गाणं, आत गोष्टींचं जग – हा अनुभव आयुष्यभर विसरणं शक्यच नाही. शेतांमध्ये तर एक वेगळीच धामधूम असायची. बैलजोडी नांगर ओढत असे, पाऊस अंगावर झेलत शेतकरी बी-बियाणं टाकत. त्यांचा तो विश्वास, की “पाऊस देव आहे”, हृदयाला भिडणारा होता. पावसात भिजलेली पेरणी म्हणजे जणू जीवनाची नवी सुरुवात. गावकऱ्यांचं आयुष्य पावसाने बांधलेलं असलं तरी त्यातूनच आनंदाचं बीज उगवतं. जत्रा, पोळा, नागपंचमी – या सगळ्या सणांची खरी रंगत पावसाळ्यातच अनुभवायला मिळते. कधी पावसाने दंगा केला तरी गावकरी त्यात हसतात, गाणी म्हणतात, आणि जीवन जगण्याची उर्मी जपतात. पावसातलं गाव ही केवळ आठवण नाही, तर आयुष्यभर जपलेली एक मौल्यवान शिदोरी आहे. शहरात राहूनही जेव्हा पावसाच्या थेंबांचा आवाज कानात येतो, तेव्हा मन नकळत त्या ओल्या मातीच्या गंधाकडे धाव घेतं. गावातल्या पावसाने शिकवलं – आनंद शोधायला फार काही लागत नाही; तो निसर्गाच्या प्रत्येक थेंबात दडलाय.

पावसातलं गाव – आठवणींच्या ओल्या छटा Read More »

कोकणातील दशावतार नाट्यकला – परंपरा आणि आजचं महत्त्व

लेखक – वैशाली पाटील , रोहा रायगड भारतीय संस्कृतीतील लोकनाट्य परंपरा ही समाजाच्या जीवनाशी घट्ट जोडलेली आहे. त्यात कोकणातील दशावतार नाट्यकला ही विशेष ठरते. भगवान विष्णूंच्या दहा अवतारांवर आधारित ही लोकनाट्यकला केवळ धार्मिक नसून सामाजिक संदेश देणारी, मनोरंजन करणारी आणि लोकांना एकत्र बांधणारी कला म्हणून ओळखली जाते. गावोगावी सण-उत्सवांच्या वेळी रंगणाऱ्या या नाट्यप्रकारातून कोकणच्या संस्कृतीचं वैभव प्रकट होतं. दशावतार नाट्यकलाचा उगम शेकडो वर्षांपूर्वी झाल्याचं मानलं जातं. कोकणातील गावोगावी मंदिरांच्या जत्रांमध्ये धार्मिक कार्यक्रमांसोबत नाटकं खेळली जात. त्यातूनच दशावतार या नाट्यप्रकाराचा जन्म झाला. यात भगवान विष्णूंच्या मत्स्य, कूर्म, वराह, नरसिंह ते कल्कि या दहा अवतारांची कथा लोकभाषेत सांगितली जाते. सुरुवातीला फक्त धार्मिक आख्यायिका मांडल्या जात, पण नंतर यात सामाजिक विषय, विनोद आणि स्थानिक बोली भाषेचा समावेश झाला. त्यामुळे ही कला लोकांना अधिक जवळची वाटू लागली. दशावतार नाट्य ही लोकनाट्य परंपरेतील सर्वाधिक लोकप्रिय कला आहे. त्याच्या मांडणीत काही वैशिष्ट्यपूर्ण बाबी आढळतात. दशावतार नाट्यकलामध्ये शतकानुशतकं लोककलावंतांनी आपलं योगदान दिलं. त्यामुळे ही कला आजही कोकणच्या गावागावात जिवंत आहे. आजच्या काळातही दशावतार नाट्य आपलं महत्त्व टिकवून आहे. ग्रामीण भागातल्या जत्रा, उत्सव आणि सांस्कृतिक मेळाव्यात ही कला नक्की सादर केली जाते. डिजिटल मनोरंजनाच्या युगातही गावकरी रात्रीभर या नाटकांचा आनंद घेतात. काही सांस्कृतिक मंडळं ही कला शहरांपर्यंत पोचवत आहेत. शाळा-महाविद्यालयांतून लोकनाट्यावरील अभ्यासक्रमांमुळे नव्या पिढीला या परंपरेची जाणीव होते आहे. त्यामुळे ही कला केवळ ऐतिहासिक वारसा नसून आजच्या सांस्कृतिक ओळखीचा अविभाज्य भाग ठरते आहे. दशावतार नाट्यकला ही कोकणच्या सांस्कृतिक आत्म्याचा आरसा आहे. यातून धार्मिकता, सामाजिकता आणि लोकजीवनाचं रंगतदार चित्रण घडतं. या कलापरंपरेचं जतन केल्यास भविष्यातील पिढ्यांना भारतीय लोकसंस्कृतीचा अमूल्य ठेवा अनुभवता येईल.

कोकणातील दशावतार नाट्यकला – परंपरा आणि आजचं महत्त्व Read More »

कोकणातील बावडींचे पुनरुज्जन: हरवलेला वारसा

Written By : प्रा. निलेश सरनाईक रत्नागिरीतील प्राचीन बावडींचा शोध नव्या पिढीला प्रेरणा देतोरत्नागिरी जिल्ह्यातील खेड तालुक्यातील प्राचीन बावडींचा शोध आणि संवर्धनासाठी स्थानिकांनी पुढाकार घेतला आहे. या बावडी कोकणाच्या जल व्यवस्थापनाचा ऐतिहासिक वारसा दर्शवता पार्श्वभूमी कोकणातील रत्नागिरी आणि सिंधुदुर्ग जिल्ह्यांमध्ये 15व्या ते 18व्या शतकातील माती आणि दगडांनी बांधलेल्या बावडी आढळतात. या बावडी पाणी साठवणुकीसाठी आणि स्थानिक समुदायांच्या गरजांसाठी बांधल्या गेल्या होत्या. खेड तालुक्यातील तीन गावांमध्ये अशा बावडींचा शोध नुकताच लागला आहे, ज्या वर्षानुवर्षे उपेक्षित होत्या. स्थानिक इतिहासकार आणि पुरातत्त्वशास्त्रज्ञांच्या मते, या बावडी कोकणातील पावसाळी हवामानाशी जुळवून घेण्याच्या प्राचीन तंत्रज्ञानाची साक्ष देतात. मात्र, देखभालीच्या अभावामुळे आणि जंगलतोड यामुळे या बावडींची अवस्था खालावली आहे. संशोधन आणि शोध खेड तालुक्यातील एका गावात, स्थानिक संशोधकांनी तीन बावडी शोधल्या, ज्यापैकी एक बावडी 16व्या शतकातील असल्याचा अंदाज आहे. या बावडींची रचना अनोखी आहे, ज्यात पाणी साठवणुकीसाठी खोल खणलेले खड्डे आणि दगडी पायऱ्या आहेत. “या बावडी कोकणातील जल व्यवस्थापनाच्या प्राचीन पद्धतींचा अभ्यास करण्यासाठी महत्त्वाच्या आहेत,” असे इतिहासकार प्रा. अनंत कुलकर्णी यांनी सांगितले. संशोधनात असेही आढळले की, या बावडी स्थानिक मंदिरे आणि गडांशी जोडलेल्या होत्या, ज्यामुळे त्यांचे सांस्कृतिक महत्त्व वाढते. स्थानिकांचा सहभाग खेड येथील स्थानिकांनी बावडींच्या संवर्धनासाठी स्वयंसेवी गट स्थापन केले आहेत. गावकऱ्यांनी बावडी परिसरातील स्वच्छता आणि दस्तऐवजीकरणाचे काम सुरू केले आहे. स्थानिक शाळांमध्ये विद्यार्थ्यांना या बावडींच्या इतिहासाबाबत जागरूक करण्यासाठी कार्यशाळा आयोजित केल्या जात आहेत. “आमच्या गावाचा हा वारसा आहे, आणि आम्हाला तो जपायचा आहे,” असे स्वयंसेवक वैभव सावंत यांनी सांगितले. संवर्धनाचे प्रयत्न रत्नागिरी जिल्हा प्रशासन आणि पुरातत्त्व विभागाने बावडींच्या पुनरुज्जनासाठी एक प्रकल्प प्रस्तावित केला आहे. यामध्ये बावडींच्या दगडी पायऱ्यांचे पुनर्बांधकाम, पाणी साठवणुकीची क्षमता वाढवणे आणि पर्यटकांसाठी माहिती फलक उभारणे यांचा समावेश आहे. “या बावडींचे संवर्धन केल्यास स्थानिक पाणीटंचाईवर उपाय ठरू शकतो,” असे पुरातत्त्व विभागाचे अधिकारी सुनील पवार यांनी नमूद केले. काही बावडींचा उपयोग पुन्हा पाणी साठवणुकीसाठी होऊ शकतो, असे तज्ज्ञांचे मत आहे. आव्हाने बावडींच्या संवर्धनात अनेक अडथळे आहेत. पावसाळी हवामानामुळे दगडी रचनांचे नुकसान होते, तर निधीचा अभाव आणि स्थानिकांमध्ये जागरूकतेची कमतरता यामुळे कामाला मर्यादा येतात. “संवर्धनासाठी स्थानिक आणि सरकारी यंत्रणांनी एकत्र येणे गरजेचे आहे,” असे प्रा. कुलकर्णी यांनी सुचवले. भविष्यातील दिशा बावडींचे संवर्धन केल्यास कोकणातील पर्यटन आणि स्थानिक इतिहासाला नवसंजीवनी मिळू शकते. यासाठी डिजिटल दस्तऐवजीकरण, स्थानिक मार्गदर्शकांचे प्रशिक्षण आणि “हेरिटेज वॉक” आयोजित करणे यांसारख्या योजना प्रस्तावित आहेत. तसेच, बावडींचा उपयोग पाणी साठवणुकीसाठी पुन्हा सुरू केल्यास स्थानिक पाणीटंचाईवर मात करता येईल. निष्कर्ष कोकणातील बावडी केवळ ऐतिहासिक रचना नसून, स्थानिक जल व्यवस्थापन आणि सांस्कृतिक वारशाचे प्रतीक आहेत. त्यांचे संवर्धन केल्यास कोकणाचा इतिहास आणि पर्यावरणाला नवे आयाम मिळतील. स्थानिक समुदाय, प्रशासन आणि संशोधक यांनी एकत्र येऊन हा वारसा जपणे ही काळाची गरज आहे.

कोकणातील बावडींचे पुनरुज्जन: हरवलेला वारसा Read More »

कोकणातील मातीचे गड: हरवलेली स्थापत्यकला

Written By : नीलिमा उमेश वागचोर दापोलीतील मातीच्या गडांचा शोध येथील मातीच्या गडांचा शोध स्थानिक इतिहासकारांनी घेतला आहे. या प्राचीन स्थापत्यकलेचे संवर्धन कोकणाच्या सांस्कृतिक वारशाला पुन्हा जिवंत करू शकते. पार्श्वभूमी कोकणातील रत्नागिरी जिल्ह्यातील दापोली तालुक्यात मातीने बांधलेल्या गडांचे अवशेष आढळले आहेत, जे 17व्या आणि 18व्या शतकातील स्थानिक स्थापत्यकलेची साक्ष देतात. हे गड स्थानिकांनी संरक्षण आणि सामुदायिक कार्यांसाठी बांधले होते, ज्यात माती, दगड आणि लाकडाचा वापर केला गेला. संशोधकांच्या मते, हे गड मराठा साम्राज्याच्या काळात स्थानिक सरदारांनी बांधले असावेत, आणि त्यांचे तंत्रज्ञान कोकणाच्या हवामानाशी सुसंगत होते. मात्र, काळाच्या ओघात आणि देखभालीच्या अभावामुळे हे गड नष्ट होत आहेत. संशोधन आणि शोध स्थानिक इतिहासकार आणि पुरातत्त्वशास्त्रज्ञांनी दापोलीतील तीन गावांमध्ये अशा मातीच्या गडांचे अवशेष शोधले आहेत. यापैकी एक गड, खांदाळा गावातील, सुमारे 300 वर्षे जुना असल्याचा अंदाज आहे. या गडांची रचना साधी पण मजबूत होती, ज्यात मातीच्या भिंती आणि लाकडी प्रवेशद्वारांचा समावेश होता. “हे गड कोकणातील स्थानिक समुदायांच्या बांधकाम कौशल्याचे उदाहरण आहेत,” असे इतिहासकार प्रा. रमेश जोशी यांनी सांगितले. संशोधनात असेही आढळले की, या गडांचा उपयोग शत्रूंपासून संरक्षण आणि पाणी साठवणुकीसाठी होत असे. स्थानिकांचा सहभाग दापोलीतील स्थानिकांनी या गडांच्या संवर्धनासाठी पुढाकार घेतला आहे. खांदाळा गावातील तरुणांनी स्वयंसेवी गट स्थापन करून गडांच्या साफसफाई आणि दस्तऐवजीकरणाचे काम सुरू केले आहे. स्थानिक शाळांमध्येही विद्यार्थ्यांना या गडांचे ऐतिहासिक महत्त्व समजावून सांगण्यासाठी कार्यशाळा आयोजित केल्या जात आहेत. “आम्हाला आमचा वारसा जपायचा आहे,” असे खांदाळा येथील स्वयंसेवक सागर पाटील यांनी सांगितले. संवर्धनाचे प्रयत्न रत्नागिरी जिल्हा प्रशासन आणि पुरातत्त्व विभागाने या गडांच्या पुनरुज्जनासाठी एक प्रकल्प प्रस्तावित केला आहे. यामध्ये गडांच्या भिंतींचे पुनर्बांधकाम, पर्यटकांसाठी माहिती फलक आणि स्थानिक मार्गदर्शकांची नियुक्ती यांचा समावेश आहे. “या गडांचे संवर्धन केल्यास कोकणातील पर्यटनाला चालना मिळेल,” असे पुरातत्त्व विभागाचे अधिकारी सुनील पवार यांनी नमूद केले. काही गडांजवळ पाण्याच्या टाक्या आणि बावडीही सापडल्या आहेत, ज्यांचा उपयोग पर्यावरणीय शिक्षणासाठी होऊ शकतो. आव्हाने मातीच्या गडांचे संवर्धन करण्यात अनेक अडचणी आहेत. पावसाळी हवामान आणि मातीची झीज यामुळे गडांचे नुकसान होत आहे. याशिवाय, निधीचा अभाव आणि स्थानिकांमध्ये जागरूकतेची कमतरता हेही मोठे अडथळे आहेत. “संवर्धनासाठी स्थानिक आणि सरकारी यंत्रणांनी एकत्र येणे गरजेचे आहे,” असे प्रा. जोशी यांनी सुचवले. भविष्यातील दिशा मातीच्या गडांचे संवर्धन केल्यास कोकणातील पर्यटन आणि स्थानिक इतिहासाला नवसंजीवनी मिळू शकते. यासाठी डिजिटल दस्तऐवजीकरण, स्थानिक मार्गदर्शकांचे प्रशिक्षण आणि पर्यटकांसाठी “हेरिटेज वॉक” आयोजित करणे यांसारख्या योजना प्रस्तावित आहेत. तसेच, शाळा आणि महाविद्यालयांमध्ये या गडांचा इतिहास शिकवला जाऊ शकतो, ज्यामुळे तरुण पिढीला आपल्या वारशाची जाणीव होईल. निष्कर्ष कोकणातील मातीचे गड हे केवळ स्थापत्यकलेचे नमुने नसून, स्थानिक समुदायांच्या बुद्धिमत्तेचा आणि सांस्कृतिक वारशाचा पुरावा आहेत. त्यांचे संवर्धन केल्यास कोकणाचा इतिहास आणि पर्यटनाला नवे आयाम मिळतील. स्थानिक, प्रशासन आणि संशोधक यांनी एकत्र येऊन हा वारसा जपणे ही काळाची गरज आहे.

कोकणातील मातीचे गड: हरवलेली स्थापत्यकला Read More »

कोकणातील लाल माकड: पर्यावरणासाठी धोका

Written By : वैभव जोशी लाल माकडांची वाढती संख्या शेतकऱ्यांसाठकोकणातील जंगलांमध्ये लाल माकडांची संख्या वाढल्याने शेतकऱ्यांचे पीक नुकसान वाढले आहे, असे पर्यावरण संशोधन सांगते. स्थानिक प्रशासनाने उपाययोजना सुरू केल्या आहेत. पार्श्वभूमी कोकणातील रत्नागिरी आणि सिंधुदुर्ग जिल्ह्यांतील जंगलांमध्ये लाल माकडांची (रhesus macaque) संख्या गेल्या दशकात 40% ने वाढली आहे, असे वन्यजीव विभागाच्या अहवालात नमूद आहे. या माकडांचा शेती आणि फळबागांवर होणारा उपद्रव वाढला असून, आंबा, काजू आणि नारळ यांसारख्या पिकांचे मोठे नुकसान होत आहे. विशेषतः मालवण आणि कणकवली तालुक्यांतील शेतकरी या समस्येने त्रस्त आहेत. वन्यजीव संशोधकांच्या मते, जंगलतोड आणि मानवी वसाहतींचा विस्तार यामुळे माकड मानवी वस्त्यांजवळ येत आहेत. संशोधन काय सांगते? वन्यजीव विभाग आणि स्थानिक विद्यापीठांनी केलेल्या अभ्यासानुसार, लाल माकडांच्या वाढत्या संख्येचा परिणाम जैवविविधतेवर आणि शेतीवर होत आहे. माकडांच्या नैसर्गिक अधिवासात अन्नाची कमतरता आणि मानवी अतिक्रमण यामुळे ते गावांमध्ये शिरकाव करत आहेत. “माकडांचा उपद्रव हा पर्यावरणीय असंतुलनाचा परिणाम आहे,” असे वन्यजीव तज्ज्ञ प्रवीण सावंत यांनी सांगितले. गेल्या पाच वर्षांत मालवण परिसरातील शेतकऱ्यांचे सुमारे 20% पीक नुकसान माकडांमुळे झाले आहे. शेतकऱ्यांचे अनुभव मालवण येथील शेतकरी रमाकांत परब यांनी सांगितले, “माकड रोज आमच्या आंब्याच्या बागेत येतात. एका हंगामात सुमारे 30% फळांचे नुकसान होते.” अनेक शेतकऱ्यांनी माकडांना हाकलण्यासाठी जाळ्या, ध्वनियंत्रणा आणि कुत्र्यांचा वापर केला, पण याचा फारसा परिणाम झाला नाही. काही गावांमध्ये शेतकऱ्यांनी रात्रीच्या वेळी बागांचे रक्षण करण्यासाठी गस्त घालण्यास सुरुवात केली आहे. प्रशासनाचे प्रयत्न स्थानिक प्रशासन आणि वनविभागाने माकडांच्या उपद्रवावर नियंत्रण ठेवण्यासाठी उपाययोजना सुरू केल्या आहेत. यामध्ये माकडांना पकडून जंगलात सोडणे आणि शेतकऱ्यांना संरक्षक जाळ्यांसाठी अनुदान देणे यांचा समावेश आहे. तसेच, माकडांना गावांपासून दूर ठेवण्यासाठी जंगलात अन्नसाठा निर्माण करण्याचा प्रस्ताव आहे. “हा दीर्घकालीन प्रश्न आहे, आणि त्यासाठी सर्वसमावेशक उपाय हवेत,” असे वनविभागाचे अधिकारी संजय पवार यांनी नमूद केले. आव्हाने माकडांचा उपद्रव कमी करण्यासाठी केलेले प्रयत्न अपुरे पडत आहेत. माकडांना पकडून जंगलात सोडण्याची प्रक्रिया खर्चिक आणि किचकट आहे. याशिवाय, स्थानिकांमध्ये जागरूकतेचा अभाव आणि जंगलातील अन्नसाठ्याची कमतरता यामुळे माकड पुन्हा गावांकडे येतात. पर्यावरण तज्ज्ञांनी सुचवले आहे की, जंगलांचे संवर्धन आणि शेतकऱ्यांना पर्यायी उपाययोजना यावर लक्ष केंद्रित करणे गरजेचे आहे. भविष्यातील दिशा माकडांचा प्रश्न सोडवण्यासाठी स्थानिक प्रशासन, शेतकरी आणि वन्यजीव तज्ज्ञांनी एकत्रितपणे काम करणे आवश्यक आहे. जंगलातील नैसर्गिक अधिवास पुनर्स्थापित करणे, माकडांसाठी अन्नसाठा निर्माण करणे आणि शेतकऱ्यांना आधुनिक संरक्षण तंत्रज्ञान पुरवणे यामुळे हा प्रश्न सुटू शकतो. तसेच, स्थानिकांना पर्यावरण शिक्षण देणेही महत्त्वाचे आहे. निष्कर्ष कोकणातील लाल माकडांची वाढती संख्या शेतकऱ्यांसाठी आणि पर्यावरणासाठी धोकादायक ठरत आहे. या समस्येवर तातडीने उपाययोजना केल्या नाहीत, तर शेती आणि जैवविविधता यांच्यावर दीर्घकालीन परिणाम होऊ शकतात. स्थानिक समुदाय आणि प्रशासन यांनी एकत्र येऊन शाश्वत उपाय शोधणे ही काळाची गरज आहे.

कोकणातील लाल माकड: पर्यावरणासाठी धोका Read More »

कोकणातील मासेमारीवर हवामान बदलाचा परिणाम

मच्छीमारांना मासे कमी मिळण्याचे संकट कोकणातील मच्छीमारांना गेल्या दशकात मासे मिळण्याचे प्रमाण 30% कमी झाले आहे, असे संशोधन सांगते. हवामान बदलामुळे समुद्राच्या तापमानवाढीने मासे खोल समुद्रात स्थलांतरित होत आहेत. पार्श्वभूमी कोकणातील मच्छीमारी हा स्थानिक अर्थव्यवस्थेचा कणा आहे, विशेषतः रत्नागिरी आणि सिंधुदुर्ग जिल्ह्यांत. सेंट्रल मरीन फिशरीज रिसर्च इन्स्टिट्यूट (CMFRI) च्या ताज्या अहवालानुसार, गेल्या 10 वर्षांत कोकण किनारपट्टीवरील समुद्राचे तापमान सरासरी 1.2 अंश सेल्सिअसने वाढले आहे. यामुळे बांगडा, सुरमई आणि कोळंबी यांसारख्या माशांच्या प्रजाती खोल समुद्रात किंवा उत्तरेकडे सरकत आहेत. याचा थेट परिणाम मच्छीमारांच्या उत्पन्नावर झाला असून, अनेकांना मासेमारीसाठी जास्त इंधन आणि वेळ खर्च करावा लागत आहे. संशोधन काय सांगते? CMFRI च्या अभ्यासानुसार, कोकणातील मच्छीमारांना मासे मिळण्याचे प्रमाण 2015 च्या तुलनेत 30% कमी झाले आहे. याचे प्रमुख कारण म्हणजे समुद्रातील तापमानवाढ आणि ऑक्सिजन पातळीतील बदल. मासे आता 50-100 किलोमीटर खोल समुद्रात किंवा गुजरातच्या किनारपट्टीकडे स्थलांतरित होत आहेत. यामुळे मच्छीमारांना लहान बोटींऐवजी मोठ्या बोटी आणि प्रगत उपकरणांची गरज भासत आहे, ज्यामुळे खर्च वाढला आहे. “आम्हाला आता मासे मिळवण्यासाठी दुप्पट वेळ आणि इंधन खर्चावे लागते,” असे मालवण येथील मच्छीमार रमेश कुडाळकर यांनी सांगितले. “पूर्वी एका फेरीत 50 किलो मासे मिळायचे, आता 20 किलो मिळणेही कठीण झाले आहे.” आर्थिक आणि सामाजिक परिणाम मासेमारीवरील परिणामामुळे कोकणातील मच्छीमार समुदाय आर्थिक संकटात सापडला आहे. रत्नागिरीतील मच्छीमारांच्या उत्पन्नात 25% घट झाली आहे, तर काही गावांमध्ये तरुण पिढी मासेमारी सोडून इतर व्यवसायांकडे वळत आहे. यामुळे स्थानिक बाजारपेठेत माशांचे भाव वाढले असून, मच्छीमारांना कर्जाचा बोजा सहन करावा लागत आहे. स्थानिक मच्छीमार संघटनांनी सरकारकडे शाश्वत मासेमारीसाठी सबसिडी आणि तांत्रिक सहाय्याची मागणी केली आहे. “आम्हाला नव्या तंत्रज्ञानाची गरज आहे, पण त्यासाठी आर्थिक पाठबळ हवे,” असे सिंधुदुर्ग मच्छीमार संघटनेचे अध्यक्ष प्रकाश तरे यांनी नमूद केले. उपाययोजना आणि सरकारी पुढाकार राज्य सरकारने मच्छीमारांसाठी काही योजना जाहीर केल्या आहेत, ज्यात कमी व्याजदराने कर्ज आणि आधुनिक मासेमारी उपकरणांसाठी अनुदान यांचा समावेश आहे. CMFRI आणि स्थानिक विद्यापीठे शाश्वत मासेमारी पद्धतींवर संशोधन करत आहेत, ज्यात कृत्रिम मत्स्यसंवर्धन आणि मासे ट्रॅकिंग तंत्रज्ञानाचा समावेश आहे. याशिवाय, हवामान बदलाचा सामना करण्यासाठी स्थानिक मच्छीमारांना प्रशिक्षण देण्याचे प्रयत्न सुरू आहेत. “हवामान बदल हा दीर्घकालीन प्रश्न आहे. त्यासाठी शाश्वत उपाययोजना गरजेच्या आहेत,” असे CMFRI चे संशोधक डॉ. सुहास गावकर यांनी सांगितले. आव्हाने मच्छीमारांना नव्या तंत्रज्ञानाचा अवलंब करण्यासाठी आर्थिक आणि तांत्रिक अडचणी येत आहेत. याशिवाय, समुद्रातील प्रदूषण आणि बेकायदा मासेमारी यामुळेही माशांच्या संख्येवर परिणाम होत आहे. स्थानिक प्रशासनाने बेकायदा मासेमारीवर नियंत्रण ठेवण्यासाठी कठोर उपाययोजना करणे गरजेचे आहे, असे तज्ज्ञांचे मत आहे. भविष्यातील दिशा हवामान बदलाचा मासेमारीवर होणारा परिणाम कमी करण्यासाठी सरकार, संशोधक आणि मच्छीमार समुदाय यांनी एकत्र येणे गरजेचे आहे. कृत्रिम मत्स्यसंवर्धन, मासे ट्रॅकिंग सिस्टम आणि पर्यावरणपूरक मासेमारी पद्धती यामुळे कोकणातील मच्छीमारांना नवसंजीवनी मिळू शकते. याशिवाय, मच्छीमारांना पर्यायी रोजगाराच्या संधी उपलब्ध करून देणेही महत्त्वाचे आहे. निष्कर्ष कोकणातील मच्छीमारीवर हवामान बदलाचा गंभीर परिणाम होत आहे, आणि यावर तातडीने उपाययोजना न केल्यास स्थानिक अर्थव्यवस्था आणि सांस्कृतिक वारसा धोक्यात येऊ शकतो. सरकार आणि स्थानिक समुदायांनी एकत्र येऊन शाश्वत उपाय शोधणे ही काळाची गरज आहे.

कोकणातील मासेमारीवर हवामान बदलाचा परिणाम Read More »