लेखक – वैशाली पाटील , रोहा रायगड
भारतीय संस्कृतीतील लोकनाट्य परंपरा ही समाजाच्या जीवनाशी घट्ट जोडलेली आहे. त्यात कोकणातील दशावतार नाट्यकला ही विशेष ठरते. भगवान विष्णूंच्या दहा अवतारांवर आधारित ही लोकनाट्यकला केवळ धार्मिक नसून सामाजिक संदेश देणारी, मनोरंजन करणारी आणि लोकांना एकत्र बांधणारी कला म्हणून ओळखली जाते. गावोगावी सण-उत्सवांच्या वेळी रंगणाऱ्या या नाट्यप्रकारातून कोकणच्या संस्कृतीचं वैभव प्रकट होतं.
दशावतार नाट्यकलाचा उगम शेकडो वर्षांपूर्वी झाल्याचं मानलं जातं. कोकणातील गावोगावी मंदिरांच्या जत्रांमध्ये धार्मिक कार्यक्रमांसोबत नाटकं खेळली जात. त्यातूनच दशावतार या नाट्यप्रकाराचा जन्म झाला. यात भगवान विष्णूंच्या मत्स्य, कूर्म, वराह, नरसिंह ते कल्कि या दहा अवतारांची कथा लोकभाषेत सांगितली जाते. सुरुवातीला फक्त धार्मिक आख्यायिका मांडल्या जात, पण नंतर यात सामाजिक विषय, विनोद आणि स्थानिक बोली भाषेचा समावेश झाला. त्यामुळे ही कला लोकांना अधिक जवळची वाटू लागली.
दशावतार नाट्य ही लोकनाट्य परंपरेतील सर्वाधिक लोकप्रिय कला आहे. त्याच्या मांडणीत काही वैशिष्ट्यपूर्ण बाबी आढळतात.
- रंगभूमी व सादरीकरण:
या नाटकासाठी पारंपरिक रंगमंच लागत नाही. मंदिराच्या अंगणात किंवा मोकळ्या मैदानात हे नाटक रंगवले जाते. दिवे, ढोल-ताशा, हार्मोनियम, मृदंग या वाद्यांच्या साथीने कलाकार अभिनय करतात. - वेषभूषा व रंगभूषा:
नाट्यकलाकार तेजस्वी पोशाख, मुकुट, अलंकार आणि रंगीत मेकअप करून भूमिका साकारतात. विशेषत: नरसिंह किंवा वराह अवताराचं सादरीकरण करताना कलाकार प्रेक्षकांना थक्क करतात. - भाषा व संवाद:
स्थानिक बोलीभाषेतील संवाद, विनोदी निवेदक (सुतार) यामुळे नाटक रसिकांना अधिक जवळचं वाटतं. विनोद, उपरोधिक टिप्पणी आणि शेरोशायरीतून समाजावर भाष्य केलं जातं. - सामाजिक परिणाम:
धार्मिक कथानकासोबतच सामाजिक मूल्यं, चांगल्या-वाईटाचं भान, एकतेचा संदेश या नाटकातून दिला जातो. त्यामुळे हे नाट्य केवळ मनोरंजनापुरतं मर्यादित राहत नाही, तर लोकांना मार्गदर्शन करणारं ठरतं.
दशावतार नाट्यकलामध्ये शतकानुशतकं लोककलावंतांनी आपलं योगदान दिलं. त्यामुळे ही कला आजही कोकणच्या गावागावात जिवंत आहे.